KUCING NDAS IRENG

Iki pawone wong ndeso/ dapure wong cilik, mangane wahe ning ngarep pawon sambil ndodok,

Cerita ini kayaknya pada tahun 1987an, waktu itu aku mulih sekolah madrasah, buku dan bolpein langsung aku lempar di meja, tanpa harus minta makan ama ibu bapak, aku langsung menuju dapur atau pawon untuk makan, setelah aku buka satu persatu, dari mulai baskom, piring, panci, semuanya gak ketinggalan, semuanya ludes gak ada sayuran sama sekali, tinggal nasi aja. akhirnya aku membuka wajan kebetulan wajan itu masih bau sedep karena masih terasa bau gurih, bekas goreng gerih tadi pagi.

sehingga pikiran ku merasa sedikit, nekat, tekan omah sayure wis entek kabeh, minyak jelantah, bekas gawe goreng teri makku, tak colong gawe lawuh, enak tenan di campur garem sitik,
Sore-sore menjelang magrib pas ibuku datang dari warung sembako dengan membawa cangkingan tempe, guna untuk menyiapkan makan malam, bila nanti anaknya pulang mengaji, bisa makan, ibuku menuju dapur, arep masak goreng tempe, arep goreng, makku bingung.
Perasaan minyak mau isuk jeh akeh, opo tumpah di pancal kucing yo! , tapi kok ora ono bekase,

Akhire makku takon karo bapakku,
Pak, minyak gorenge kok entek, mau pean goreng opo?
bapakkku, jawabe, oooowww di gawe lawoh anakmu sing nmer 2, kae wonge krungu suwaramu langsung mlayu,,
mendengar jawaban suaminya, makku guyu cekiki'an,
sambil gremeng, ooowalah bocah siji jan gragas tenan, kok sruntal-sruntul,
************************
Ojo gumun lan ojo guyu yo? hehehehhe

0 Response to "KUCING NDAS IRENG"

Post a Comment